Αγορά στον ΙΣΤΟΤΟΠΟ

Το 1922, annus mirabilis της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, ο Τ. Σ. Έλιοτ δημοσίευσε το πιο συζητημένο, ίσως, ποίημα του 20ού αιώνα: «The Waste Land: Ο Ερημότοπος» του Τάκη Παπατσώνη, «Η Έρημη Χώρα» του Γιώργου Σεφέρη, «Η Ρημαγμένη Γη» του Κλείτου Κύρου. Ας ειπωθεί ακόμα, και ως μνήμη Διονυσίου Σολωμού, «Η Έρημη Γη». Η τεχνική του θυμίζει μοντερνιστικό μοντάζ σε μια εποχή που ο κινηματογράφος δεν είχε αναγάγει ακόμα τη συρραφή εικόνων σε τέχνη. Αν ο Τζέιμς Τζόυς εικονίζει τις μεταβολές μιας συνείδησης μέσα σε μία μέρα («Οδυσσέας», 1922), ή ο Πώλ Βαλερύ σε μία νύχτα («Νεαρή μοίρα», 1917), ο Έλιοτ συρράπτει σε τετράδιο τις μεγάλες ρωγμές και τα χάσματα της γηρασμένης ηπείρου στα τελευταία 2. 000 χρόνια. «Από τις σπουδαιότερες δέκα εννέα σελίδες που γράφτηκαν ποτέ στην αγγλική γλώσσα», έκρινε ο Έζρα Πάουντ.