Αγορά στον ΙΣΤΟΤΟΠΟ

«Τον παρατηρώ τυλιγμένο στο σάβανο της νύχτας, μιας νύχτας τόσο μελανής που μοιάζει μ' εκείνη που μας καταπίνει όταν βγαίνουμε στον ωκεανό. Πρέπει να νιώθει το βλέμμα μου γιατί, χωρίς να ξυπνήσει, απλώνει το χέρι του, με τραβάει κοντά του και πλάθω το σώμα μου στο σχήμα του δικού του, τον φιλάω ώσπου να με φιλήσει κι εκείνος, και ξαναμαθαίνω το μάθημα που μ’ έχει διδάξει κάθε κοινή μας νύχτα: ότι θα βρω στο σώμα του —κι όχι στις λέξεις του— τις απαντήσεις σε όλα μου τα ερωτήματα. »